Het begon allemaal bij de ziekenomroep. Mijn toen nog ongeschoolde stem, lekker zwoel met veel aangeblazen lucht, deed menig luisteraar dichter naar de radio kruipen. Bij een Belgisch radiostation leverde me dat de nick-name Dunja op.
“van radio naar tv en terug…”
Bij de Leidschendamse ziekenomroep Radio Phoenix, leerde ik naast presenteren ook de technische kneepjes van het radio vak. Niks digitaal. Gewoon slipmat vasthouden en op het juiste moment loslaten. Banden monteren was letterlijk knippen en plakken. Op locatie sleepten we trots een Nagra recorder met ons mee.
Televisie
De overstap van radio naar televisie maakte ik bij Lokatel, de Haagse lokale omroep. Eerst alleen als voice-over, maar al snel kwamen daar presentatie, camera en montage bij. Ook daar was het nog grotendeels techniek met het handje. Op het frame nauwkeurig monteren vroeg dan ook de nodige handigheid en inspanning.
Even BN-er
Als presentatrice was ik bij de AVRO een seizoen lang het ‘frisse nieuwe gezicht’ van kunst- en cultuur programma Opium. Bijzonder om mee te maken, maar niet mijn ding. Te veel dwangbuis. Kunst met een te grote K. Dus verdween ik van het tv-scherm en keerde terug naar de radio.
Verkeersinformatie en nieuws
Via lezer van verkeersinformatie bij de ANWB kwam ik terecht bij de Centrale Nieuws Service en later bij het ANP. Nieuwsjagen is voor mij geen sport, maar schrijf-technisch heb ik er veel van geleerd. Lange lappen tekst terugbrengen tot een nieuwsitem van 5 regels, geschreven in spreektaal. Ga er maar aan staan.
Presentatie en digitale techniek
Bij Den Haag FM werd ik ingewijd in de digitale radiotechniek. Voor het nieuws- en actualiteiten programma Studio Haagsche Bluf was ik lange tijd de ‘vaste uitzendkracht’. Techniek en presentatie op invalbasis. Meestal tijdens de vakantie, dus zomerse radio, luchtig en vrolijk. Het informele interview met Wim Deetman, die afscheid nam als burgemeester van Den Haag, zal ik niet gauw vergeten!
De verlate date met Deet
Luisterboeken
Voor Dedicon sprak ik lange tijd luisterboeken in. Pagina lange teksten. Niet ‘even’ snel, maar uren achter elkaar. Het vraagt om een andere manier van je stem gebruiken, een andere dynamiek. De grootste uitdaging was wel het inspreken van mijn eigen boeken. Je zou denken dat je de tekst dan zo goed kent, dat je geen fouten maakt. Niets is minder waar…
Bloopers Afslag 62